سدهای قدیمی آمریکا فاجعه ای است که در انتظار وقوع است

این داستان در اصل در Inside Climate News ظاهر شد و بخشی از همکاری میز آب و هوا است.

سد راپیدان سد راپیدان مینه سوتا هفته گذشته توجه ملی را به خود جلب کرد، زمانی که خرابی نسبی آن یک خانه را ویران کرد و مقامات شهرستان را وادار کرد تا یک فروشگاه مجاور را تخریب کنند. با این حال، بر اساس تجزیه و تحلیل داده های فدرال توسط Inside Climate News، این تنها یکی از صدها سد در سراسر غرب میانه بالا است که وضعیت مشابه یا بدتری دارد.

این حادثه که در بحبوحه سیل تاریخی در سراسر غرب میانه رخ داد که منجر به کشته شدن دو نفر و شکستن رکورد در حداقل 10 مکان شد، تهدید فزاینده ای را نشان می دهد که تغییرات آب و هوایی برای زیرساخت های سالخورده کشور ایجاد می کند زیرا آب و هوای شدید رایج تر و شدیدتر می شود. .

مقامات ایالتی و فدرال برای سال‌ها هشدار داده‌اند که نزدیک به 92000 سد در کشور – بسیاری از آنها که در اوایل دهه 1900 ساخته شده‌اند – به طور فزاینده‌ای به دلیل آب و هوای شدید، به ویژه در غرب میانه، مشمول مالیات می‌شوند. پنجمین ارزیابی ملی آب و هوا، که سال گذشته منتشر شد، نشان داد که بارش سالانه 5 تا 15 درصد در بیشتر مناطق غرب میانه در دهه منتهی به سال 2021 نسبت به دهه قبل افزایش یافته است. بر اساس این ارزیابی، از سال 2018 حدود 30 شکست سد یا تقریباً شکست در سراسر غرب میانه رخ داده است.

بیشتر سدهای آمریکا بیش از 60 سال قدمت دارند که منجر به عوارضی مانند تجمع رسوب می شود. این مورد در مورد سد راپیدان، تقریباً 90 مایلی جنوب غربی شهرهای دوقلو بود. رسوب بیش از حد باعث جریان آب در اطراف ضلع غربی سد و فرسایش بیشتر زمین شد.

فهرست ملی سدها، پایگاه داده‌ای که توسط سپاه مهندسین ارتش مدیریت می‌شود، راپیدان 114 ساله را به عنوان دارای پتانسیل خطر “قابل توجه” در حالی که در وضعیت “ضعیف” قرار دارد طبقه‌بندی می‌کند. پتانسیل خطر نشان می‌دهد که خرابی در یک سد چقدر احتمال دارد جان انسان‌ها را تهدید کند یا باعث آسیب مالی شود، که «معنی‌دار» نشان‌دهنده خطر متوسط ​​و «بالا» نشان‌دهنده خطر بالا است.

تجزیه و تحلیل Inside Climate News از آن پایگاه داده نشان داد که نزدیک به 4100 سد در سراسر کشور در وضعیت نامناسب یا نامناسبی قرار دارند و در عین حال تهدیدی بالقوه برای زندگی یا دارایی انسان هستند. در مینه‌سوتا، ویسکانسین و میشیگان، نزدیک به 200 سد در وضعیت نامناسبی قرار دارند و 13 سد در وضعیت نامناسبی قرار دارند، در حالی که در صورت خرابی هر یک از آنها خطر “خطر بالایی” دارند.

ارین مک‌کامبز، مدیر حفاظت منطقه‌ای آمریکن ریورز، یک سازمان غیرانتفاعی که حامی برداشتن سد است، می‌گوید: «سد پرخطر به این معناست که در صورت شکست احتمالاً منجر به از دست دادن جان انسان‌ها یا خسارت مالی قابل توجهی می‌شود». “سدهایی که خطر بالایی دارند و در شرایط نامناسبی قرار دارند، فجایع در انتظار وقوع هستند که می توان و باید از آنها اجتناب کرد.”

از 13 سد پرخطر در مینه‌سوتا، ویسکانسین و میشیگان که در شرایط نامناسبی فهرست شده‌اند، هشت مالک سد که به سؤالات Inside Climate News پاسخ دادند، همگی گفتند که سدهای آنها هیچ خطر فوری برای مردم ندارد و به طور مکرر، برخی از آنها هفتگی بازرسی می‌شوند. مالکان پنج مورد دیگر، همگی در میشیگان، سد پرتیج پلنت، سد مناشا، سد مانیستیک پیپرز، سد کرنوال کریک و سازه رودخانه لیتل بلک ریور بی پاسخ ندادند.

تعمیر، جایگزینی یا حذف؟

بسیاری از سدهای بیمار کشور دیگر به هدفی مانند کاهش سیل یا تولید برق عمل نمی کنند. از آنجایی که سدها به پایان عمر خود نزدیک می شوند و مجوز آنها به پایان می رسد، صاحبان آنها باید تصمیم به تعمیر، تعویض یا حذف کامل آنها بگیرند.

کنگره حدود 3 میلیارد دلار در قانون سرمایه گذاری زیرساخت و مشاغل که در سال 2021 به تصویب رسید، برای پروژه های مرتبط با سد اختصاص داد. تعمیر سد اغلب برای شهرها و شهرهای کوچک بسیار پرهزینه است، به خصوص در دراز مدت. برخی از مالکان می گویند که جایگزینی یا برداشتن سدها می تواند بهترین گزینه باشد و اگرچه ممکن است هزینه بیشتری داشته باشد، اما صرفه جویی در طول زمان آن را ارزشمند می کند.