بررسی مریس مرکوری ایکس: پدال ریورب نهایی

من هستم، توسط طبیعت، شکاک وقتی چیزی تبلیغات زیادی ایجاد می کند، من اغلب به شکلی انعکاسی به آن شک می کنم. تعداد کمی از پدال‌های افکت در حافظه‌های اخیر صدای بیشتری نسبت به Mercury X از سوی جادوگران صوتی در Meris ایجاد کرده‌اند که در ساخت پدال‌های گیتار سطح بالا شهرت خود را به دست آورده است. اما پس از استفاده از آن، من حتی نمی‌توانم وانمود کنم که Mercury X مطابق با تبلیغات تبلیغاتی نیست. این بسیار گران است و 599 دلار است، اما بهترین پدال ریورب در بازار است.

صادقانه بگویم، این می تواند پایان بررسی باشد، اما می دانم که نمی توانم بدون پشتیبان گیری از آن، بیانیه ای آنقدر جسورانه بیان کنم. Mercury X تقریباً شبیه پدال رده بالایی است که هست و من شک ندارم که به راحتی می تواند از سختی های زندگی در تور جان سالم به در ببرد.

روی زمین

بیایید با صحبت در مورد ساخت شروع کنیم: سنگی محکم است. چهار پا سوئیچ، چهار پتانسیومتر و سه انکودر فشاری محکم هستند و مقاومت خوبی دارند. صفحه نمایش از هر زاویه ای روشن و قابل مشاهده است و Mercury X اساساً تمام گزینه های اتصال را دارد که می توانید درخواست کنید. دارای ورودی و خروجی استریو، ورودی و خروجی MIDI 5 پین، جک پدال بیانی و USB-C است، اگرچه مورد دوم دقیقاً برای به‌روزرسانی سیستم‌افزار در حال حاضر است.

بدیهی است که سخت افزار ثانویه است. تنوع و کیفیت باورنکردنی الگوریتم‌های ریورب («ساختارها» در اصطلاح مریس) که در پدال قرار گرفته‌اند، آن را به بهترین حالت موجود تبدیل می‌کند. در مجموع هشت عدد وجود دارد، از ریورب‌های استاندارد فنری و سالنی گرفته تا کرایه‌های عجیب‌تر مانند “Ultraplate” و “Gravity”. صرف نظر از اینکه شستشوهای محیطی محدودتر هستند یا واقعاً خارج از منزل، باورنکردنی به نظر می رسند.

عکس: ترنس اوبراین

علاقه مندی های آشنا

من در مورد طنین های بهاری خود حساس هستم. من اغلب متوجه می شوم که شبیه سازی ها در مقایسه با صدای آمپلی فدر سنتی نازک و بدیهی است مصنوعی هستند. حتی معامله واقعی نیز زمانی که به درستی اجرا نشود می تواند ارزان و شبیه اسباب بازی به نظر برسد. اما مریس با یک الگوریتم فنری که در تنظیمات ظریف‌تر قانع‌کننده و سرسبز است، آن را از پارک بیرون می‌کشد، و وقتی میل میل می‌زنید، احساس می‌کنید که گیتار شما بدون اینکه غیرطبیعی به نظر برسد، از داخل یک مخزن فنری بسیار بزرگ عبور می‌کند.

الگوریتم‌های 78 اتاق، 78 صفحه و 78 هال از همکاری مریس با Chase Bliss (یکی دیگر از شرکت‌های پدال‌ساز گیتار نوآورانه) CXM 1978 به عاریت گرفته شده‌اند. از اواخر دهه 70 که توسط افرادی مانند ونجلیس، برایان انو، کیت بوش و Talking Heads استفاده شد. تفاوت در اینجا این است که CXM دارای سه نسخه مختلف از هر یک از این الگوریتم‌ها است، در حالی که Mercury X فقط دارای “hifi” است. اینها همگی صدایی باورنکردنی دارند، اما فوق العاده واقعی نیستند. در عوض، آنها شخصیت منحصر به فرد واحدهای رکمونت دیجیتال اولیه را تقلید می کنند. با جلوه‌های جانبی که Meris شامل می‌شود، واقعاً می‌توانید به ماهیت لوفی و ​​ناقص الهام آنها متمایل شوید.

Ultraplate و Cathedral از پدال‌های کلاسیک مدرن مریس، Mercury 7 می‌آیند. اینها به معنای واقعی کلمه حماسی هستند. مطمئناً، می‌توانید موارد را شماره‌گیری کنید و دم‌های بزرگ، اما نه غیرقابل کنترل، را از آنها دریافت کنید. اما زمانی که شما خلأهای وسیع افراط و تفریط آنها را در آغوش می گیرید، به خود می آیند. به طور خاص، Ultraplate تقریباً برای یک ابد به صدا در می آید، حتی اگر پوسیدگی در نیمه راه باشد.

دو الگوریتم آخر، Prism و Gravity، برای Mercury X منحصر به فرد هستند. آنها دو گزینه برتر هستند. Prism یک مخزن دوگانه است که به شما امکان می دهد اتاق های هندسی خود را بسازید. این توصیف واقعاً به شما ایده ای از آنچه به نظر می رسد نمی دهد. من آن را به عنوان متراکم با بازتاب، و به نوعی به طور همزمان تنگه هراسی و عظیم توصیف می کنم. گرانش ماهیتی تقریبا دانه‌دار دارد، تکه‌های کوچکی از صدای شما را می‌گیرد و آن‌ها را تا بی‌نهایت می‌پوشاند. اگر می خواهید خطوط ملودی اموهای محیطی بزرگ را اجرا کنید، این دو احتمالا بهترین دوست شما خواهند بود (همراه با Ultraplate).